Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Λύκος Κακός

  Τραγούδια σαν κι αυτά που δεν σ' αφήνουνε ανέραστο ακόμα και στις πιο άνυδρες εποχές· σ' υποχρεώνουνε να ερωτευτείς και σκιές ακόμη, αν είναι να τα νιώσεις στο πετσί σου. Γι' αυτό δεν φοβήθηκα στιγμή μήπως και χάσω τη δίψα μου. Κι ούτε έτρεμα ποτέ στην σκέψη τ' αποχωρισμού και της λησμονιάς· γιατί η ζωή είναι μεγάλη ξελογιάστρα και δεν σ' αφήνει στιγμή να ξαποστάσεις απ' το αιώνιο κυνηγητό. Αυτές οι λέξεις, λοιπόν, αφιερωμένες στα μέρη που δεν φίλησα ακόμη, στα σώματα που δεν επισκέφθηκα ακόμη, σ' όλα τα χέρια και μάτια που θά ρθουν, στα κύματα που θα με καβαλήσουνε και σ' όλες τις φουσκοθαλασσιές. Στους χειμώνες που δεν έζησα, στα καλοκαίρια που θα καταβροχθίσω. Στο υπέροχο επέκεινα, όσο κι όπου κι αν τραβήξει. Και στην υγεία όποιου έχει τα κότσια να περπατά στο πλάι μου.